Ewidencja czasu pracy kierowcy wykonującego przewozy regularne osób i specjalne Ubezpieczenia i Prawo Pracy nr 1 (571) z dnia 1.01.2023, strona 42 Delegowanie kierowców w transporcie drogowym Pracodawca prowadzi powyższą dokumentację w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oddzielnie dla każdego pracownika (§ 6 komentowanego rozporządzenia). Autopromocja. Zgodnie z nowym rozporządzeniem dokumentacja związana z ewidencjonowaniem czasu pracy obejmuje: ewidencję czasu pracy zawierającą informację o liczbie Pora nocna do ustalenia czasu pracy kierowcy wyznaczona jest w zakładzie na godziny 00:00-04:00, natomiast pora nocna wynikająca z Kodeksu pracy 22:00-06:00. W wyniku przedłużających się prac w serwisie kierowca odebrał naprawiany pojazd dopiero o godz. 13:00, a do bazy powrócił dopiero o godzinie 17:30, czyli po 14,5 godzinach pracy w Zgodnie z przepisami kierowcy nie mogą prowadzić dłużej niż: 9 godzin dziennie (czas ten może być przedłużony do 10 godzin dwa razy w tygodniu). 56 godzin tygodniowo i 90 godzin co dwa tygodnie. Zgodnie z zasadami unijnymi, kierowcy muszą: Korzystać z codziennego i cotygodniowego okresu odpoczynku. Odpoczywać co najmniej 11 godzin Jak przygotować i prowadzić ten kluczowy dokument. 7 czerwca 2019. Rys. 1. Rys. 2. Rys. 3. Rys. 4. Mariusz Hendzel - ekspert Kancelarii Transportowej ITD-PIP. Najbardziej podstawowym elementem rozliczania czasu pracy jest Ewidencja czasu pracy kierowcy. Jest to dokument zawierający informacje o aktywnościach pracownika (lub kierowcy W paragrafie 4.2 Rozporządzenia znajdziemy zapisy regulujące częstotliwość pobierania danych z karty kierowcy, będącej jednym z najważniejszych dokumentów podczas wykonywania transportu towarów pojazdami powyżej 3,5 DMC. Czynność tą należy wykonywać częściej niż w przypadku tachografów – przynajmniej raz na 28 dni. Kierowcy są uprawnieni do większej liczby przerw wliczanych do czasu pracy, w porównaniu do innych pracowników. Kierowcy należy się przerwa po każdych 6 kolejnych godzinach pracy. Przerwa taka musi trwać minimalnie 30 minut, jeżeli dobowy czas pracy nie przekracza 9 godzin oraz 45 minut, w przypadku gdy dobowy czas pracy kierowcy trwa Po zmianach od 29 maja br. ewidencją czasu pracy kierowcy nie mogą już być: zapisy na wykresówkach, wydruki danych z karty kierowcy i tachografu cyfrowego, pliki pobrane z karty kierowcy i tachografu cyfrowego. Ewidencją są tylko indywidualne dla każdego kierowcy - karty czasu pracy. W firmie mamy 4-miesięczy okres rozliczeniowy. 28 października 2016. Czas pracy kierowcy. Rozpoczęcie i zakończenie miejsca pracy. Zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014 art. 34, ust.7 kierowca ma obowiązek „wprowadzać w tachografie cyfrowym symbole państw, w których rozpoczyna i kończy dzienny okres pracy”. Zatem kierowca wkładając kartę Przyjmuje się, że termin przydatności benzyny to 3 do 6 miesięcy. Olej napędowy wytrzyma jeszcze krócej. Tyle mówią jednak generalne zasady i przypadek, w którym paliwo jest przechowywane w otwartym pojemniku. W takim przypadku chłonie wilgoć, a do tego pod wpływem działania temperatury parują z niego lotne cząstki. atm2. Do kierowców zatrudnionych w transporcie drogowym może być stosowany, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, system przerywanego czasu pracy według z góry ustalonego rozkładu, przewidującego nie więcej niż jedną przerwę w pracy w ciągu doby, trwającą nie dłużej niż 5 godzin. Długość czasu pracy ma wpływ na samopoczucie pracownika i w konsekwencji na bezpieczeństwo jego pracy. Zależność ta dotyczy w szczególności kierowców. Problematykę tę reguluje ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1155 z późn. zm.), której ostatnia nowelizacja z dnia 5 kwietnia 2013 r. (Dz. U. poz. 567) objęła wszystkich kierowców bez względu na formę zatrudnienia, w tym przedsiębiorców osobiście wykonujących przewozy drogowe oraz osób niezatrudnionych przez przedsiębiorcę, lecz osobiście wykonujących przewozy drogowe. Jako czas pracy liczony jest czas od rozpoczęcia do zakończenia pracy, w którym pozostają oni na stanowiskach pracy, będąc do dyspozycji podmiotu, dla którego świadczą usługę przewozu drogowego i wykonują czynności dotyczące prowadzenia pojazdu, załadunku i rozładunku, pomocy osobom wsiadającym i wysiadającym oraz nadzoru nad tymi czynnościami, czynności spedycyjne i administracyjne oraz codziennej obsługi pojazdów i przyczep. Do czasu pracy osób niezatrudnionych przez przedsiębiorcę, lecz osobiście wykonujących przewozy drogowe wlicza się czas pozostawania w gotowości, czyli czas poza przyjętym rozkładem czasu pracy, w którym kierowca pozostaje na stanowisku pracy kierowcy w gotowości do wykonywania pracy, w szczególności podczas oczekiwania na załadunek lub rozładunek, których przewidywany czas trwania nie jest znany kierowcy przed wyjazdem albo przed rozpoczęciem danego czas pracy nie może przekraczać przeciętnie 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy. Czas ten może być przedłużony do 60 godzin, jeżeli średni tygodniowy czas pracy nie przekroczy 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy. Tak określony wymiar czasu pracy obowiązuje tak przedsiębiorców osobiście wykonujących przewozy drogowe, jak i osoby niezatrudnione, lecz wykonujące przewozy drogowe i to niezależnie od liczby podmiotów, na rzecz których wykonują przewóz – także w sytuacji, gdy jednocześnie są zatrudnieni jako kierowcy na podstawie stosunku pracy. W przypadku, gdy praca jest wykonywana w porze nocnej, czas pracy kierowcy nie może przekraczać 10 godzin w danej dobie. Do czasu pracy kierowcy nie wlicza się czasu dyżuru, jeżeli podczas dyżuru kierowca nie wykonywał pracy, nieusprawiedliwionych postojów w czasie prowadzenia pojazdu, dobowego nieprzerwanego odpoczynku. Do kierowców zatrudnionych w transporcie drogowym może być stosowany, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, system przerywanego czasu pracy według z góry ustalonego rozkładu, przewidującego nie więcej niż jedną przerwę w pracy w ciągu doby, trwającą nie dłużej niż 5 godzin. W przypadku gdy kierowca wykonuje przewozy regularne, przerwa może trwać nie dłużej niż 6 godzin, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy nie przekracza 7 godzin. Za czas przerwy kierowcy przysługuje prawo do wynagrodzenia w wysokości połowy wynagrodzenia, a podczas przerwy kierowca może swobodnie dysponować swoim sześciu kolejnych godzinach pracy kierowcy przysługuje przerwa przeznaczona na odpoczynek w wymiarze nie krótszym niż 30 minut w przypadku, gdy liczba godzin pracy nie przekracza 9 godzin oraz w wymiarze nie krótszym niż 45 minut w przypadku, gdy liczba godzin pracy wynosi więcej niż 9 godzin. Przerwa może być dzielona na okresy krótsze trwające co najmniej 15 minut każdy, wykorzystywane w trakcie sześciogodzinnego czasu pracy lub bezpośrednio po tym okresie. Okresy odpoczynku nie mogą być wykorzystywane jako czas osobiście wykonujący przewozy drogowe jest obowiązany prowadzić ewidencję swojego czasu pracy, natomiast ewidencję czasu pracy osób niezatrudnionych przez przedsiębiorcę, lecz osobiście wykonujących przewozy drogowe powinien prowadzić podmiot, na rzecz którego wykonywany jest przewóz drogowy. Podmiot ten powinien wydać tym osobom kopię ewidencji ich czasu pracy. Pracodawca powinien prowadzić ewidencję czasu pracy kierowców w jednej z następujących form: zapisów na tzw. wykresówkach, wydruków danych z karty kierowcy i tachografu cyfrowego lub plików pobranych z karty kierowcy i tachografu cyfrowego, innych dokumentów potwierdzających czas pracy i rodzaj wykonywanej czynności, albo rejestrów opracowanych na podstawie ww. dokumentów. Ewidencja czasu pracy powinna być przechowywana przez okres dwóch lat po zakończeniu okresu nią stosowania norm dotyczących okresów prowadzenia pojazdów, obowiązkowych przerw w prowadzeniu i gwarantowanych okresów odpoczynku określone są w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady nr 561/2006 z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego (Dz. Urz. UE L 102 z s. 1 z późn. zm.) oraz w Umowie europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR) sporządzonej w Genewie dnia 1 lipca 1970 r. (Dz. U. z 1999 r. Nr 94, poz. 1087).Dla kierowców wykonujących przewozy regularne, których trasa nie przekracza 50 km (np. komunikacja miejska), dzienny czas prowadzenia pojazdu od zakończenia jednego dziennego okresu odpoczynku do rozpoczęcia następnego dziennego okresu odpoczynku lub między dziennym okresem odpoczynku a tygodniowym okresem odpoczynku nie może przekroczyć 10 godzin. Dzienny czas prowadzenia pojazdu oznacza łączny czas prowadzenia pojazdu określony w rozkładzie czasu pracy kierowcy na daną dobę, zgodnie z ustalonym rozkładem jazdy. Natomiast tygodniowy, łączny czas prowadzenia pojazdu, nie może przekraczać 60 godzin, a w ciągu dwóch kolejnych tygodni - 90 za rozporządzeniem, że warunki wynagradzania kierowców nie mogą przewidywać składników wynagrodzenia, których wysokość jest uzależniona od liczby przejechanych kilometrów lub ilości przewiezionego ładunku, jeżeli ich stosowanie mogłoby zagrażać bezpieczeństwu na drogach lub zachęcać do naruszania przepisów rozporządzenia nr 561/ dopuszczają ponadto pracę kierowców w godzinach nadliczbowych, która jest dopuszczalna (i zrozumiała) w sytuacjach wymagających od kierowcy podjęcia działań dla ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, mienia albo usunięcia awarii, ale także w razie szczególnych potrzeb pracodawcy. Liczba godzin nadliczbowych przepracowanych przez kierowcę w związku ze szczególnymi potrzebami pracodawcy nie może przekroczyć 260 godzin w roku kalendarzowym. Konieczność prowadzenia ewidencji czasu pracy pracownika potwierdzona jest co najmniej trzema aktami prawnymi. Pierwszym z nich jest Kodeks Pracy. Drugim – Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika. Trzecim zaś – Ustawa z dnia 22 lipca 2016 roku o zmianie ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę oraz niektórych innych prowadzić ewidencję czasu pracy pracownika?Art. 149. Kodeksu Pracy wskazuje, że: „Pracodawca prowadzi ewidencję czasu pracy pracownika do celów prawidłowego ustalenia jego wynagrodzenia i innych świadczeń związanych z pracą. Pracodawca udostępnia tę ewidencję pracownikowi, na jego żądanie”. Kolejna część tego artykułu wymienia zaś sytuacje, w których godziny pracy nie są ewidencjonowane. Dotyczy to pracowników objętych systemem zadaniowego czasu pracy, pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy oraz pracowników, którzy otrzymują ryczałt za godziny nadliczbowe albo za pracę w porze znakomitej większości przypadków kontrola czasu pracy pracownika jest więc obowiązkiem pracodawcy. Podkreśla to również wspomniane wcześniej ministerialne rozporządzenie, zgodnie z którym ewidencja prowadzona musi być oddzielnie, imiennie dla każdego z pracowników – niezależnie od liczby osób w zakładzie prowadzić ewidencję czasu pracy?Karta ewidencji zawierać musi informacje dotyczące pracy w poszczególnych dobach, w tym pracy w niedziele i święta, w porze nocnej, w godzinach nadliczbowych oraz w dni wolne od pracy wynikające z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy. Zawarte w niej powinny być również dane o dyżurach, urlopach, zwolnieniach od pracy i innych usprawiedliwionych oraz nieusprawiedliwionych nieobecnościach w pracy. Jeżeli ewidencja czasu pracy dotyczy pracownika młodocianego, pracodawca musi w niej uwzględnić także jego czas pracy przy pracach wzbronionych młodocianym, których wykonywanie dozwolone jest w celu odbycia przez nich przygotowania z rozporządzeniem, załącznikiem do karty czasu pracy muszą być również jego wnioski o udzielenie czasu wolnego w zamian za przepracowanie godzin nadliczbowych. W praktyce załącza się do niej wszystkie wnioski urlopowe (dotyczące urlopu wypoczynkowego, na żądanie, macierzyńskiego, wychowawczego) oraz zwolnienia lekarskie, co pozwala potwierdzić wiarygodność prowadzonego rozliczenia. Tutaj znaleźć powinny się również zrealizowane wnioski pracowników o zgodę na wyjście prywatne, które odbywa się w godzinach pracy, zawierające propozycję terminu odpracowania czasu pracy w praktyce:Ustawodawca nie narzuca wzoru, zgodnie z którym powinna odbywać się kontrola czasu pracy pracownika. Kartę ewidencji należy więc stworzyć tak, by zawierała wszystkie niezbędne informacje oraz wskazywała rzeczywiście przepracowane godziny w każdej ewidencji czasu pracy nie jest tym samym, co lista obecności lub rozkład czasu pracy. Państwowa Inspekcja Pracy w trakcie kontroli może podważyć rozliczanie czasu pracy tylko na podstawie listy nie musi wskazywać godzin rozpoczęcia i zakończenia pracy, a jedynie ich liczbę w danym dniu. Nie oznacza to jednak, że taka informacja znajdować się tam nie dbać o stan faktyczny ewidencji i wpisywać w nią rzeczywiście przepracowane godziny, także nadgodziny w jednym dniu, nawet, jeżeli w kolejnym zostały one odebrane, co wyrównało ewidencji wpisujemy nie tylko pełne godziny, ale też czasu pracy pracownika dotyczyć może różnych okresów. W zależności od firmy, rozliczenie może być tygodniowe, miesięczne, kwartalne czy nawet we własnym wzorze ewidencji może wprowadzić rubryki, w których wpisane zostaną np. godziny pracy w warunkach szkodliwych – ułatwi to wypłacanie dodatku za karcie czasu pracy stosowane mogą być dowolne symbole. Powinny one być jednak zrozumiałe zarówno dla pracownika, który ewidencję wypełnia, jak i właściwych organów jest elektroniczne prowadzenie ewidencja czasu pracySystem elektronicznej ewidencji czasu pracy – taki jak inEwi – nie tylko ograniczy nadmierną ilość zużywanego w przedsiębiorstwie papieru, ale także w przejrzysty sposób pozwoli na przechowywanie danych dotyczących kontroli czasu pracy pracownika. Wszystkie informacje archiwizowane będą przez co najmniej trzy lata (również po zakończeniu korzystania z systemu) i dostępne zarówno przy użyciu komputera, jak i telefonu lub przypadku ewidencji elektronicznej istotna jest także możliwość jej wydruku – by udostępnić ją organom kontrolnym, takim jak inspektorzy Państwowej Inspekcji Pracy. Dlatego inEwi nie tylko pozwala na wydruk dokumentów, ale przygotowuje również gotowe zestawienia i ewidencja czasu pracy jest obowiązkowa?Trzeba zaznaczyć wyraźnie, że ewidencja czasu pracy jest obowiązkowa. Pracodawca po prostu nie może zlekceważyć prowadzenia ewidencji czasu pracy pracownika. To jego bardzo ważny element prowadzenia działalności gospodarczej. Ewidencja czasu pracy pracownika służy do określenia właściwego wynagrodzenia, urlopu oraz innych świadczeń przynależnych zatrudnionemu. Niejednokrotnie przedstawialiśmy już zalety elektronicznej ewidencji czasu pracy. Elektroniczna ewidencja czasu pracy pozwala w pełni zapanować nad szeregiem dokumentów, prowadzić listę obecności, zaplanować grafik pracy, czy obsługiwać wnioski urlopowe. To bardzo wygodne rozwiązanie nie tylko dla wielkich zakładów pracy. Sprawdzi się również w małych i średnich przedsiębiorstwach. Ewidencjonowanie czasu pracy nie należy do łatwych spraw, wymaga fachowej wiedzy i skrupulatności, a także trzymania ręki na pulsie w związku ze zmieniającymi się przepisami Kodeksu pracy. Dlatego tym bardziej zachęcamy do zapoznania się z ofertą innowacyjnych rozwiązań do firmy z zakresu prowadzenia ewidencji czasu pracy dostarczanych przez Inewi. Kontrola czasu pracy vs. umowa cywilnoprawnaOd 1 stycznia 2017 roku istnieje obowiązek prowadzenia ewidencji czasu pracy na kontraktach cywilnoprawnych. W zależności od zapisów umowy pomiędzy stronami, rozliczenie takie prowadzić może zarówno zleceniodawca, jak i zleceniobiorca; w umowie powinien zostać określony sposób potwierdzenia liczby godzin wykonywania zlecenia lub świadczenia usług. Kwestia ta pojawiła się w nowelizacji ustawy o minimalnym wynagrodzeniu z 2016 roku, zgodnie z którą ewidencję sporządzać muszą zarówno zleceniobiorcy, jak i osoby prowadzące działalność gospodarczą, niezatrudniające pracowników. Wyjątkiem są osoby, które samodzielnie regulują miejsce oraz czas swojej pracy oraz otrzymują wyłącznie prowizyjne czasu pracy jest niezbędna dla ustalenia prawidłowego wynagrodzenia – odpowiadającego wielokrotności przynajmniej minimalnej stawki godzinowej (w 2017 roku to 13 zł brutto). Jeżeli sposób rozliczania czasu pracy nie został wcześniej ustalony, zleceniobiorca lub świadczący usługę powinien w formie pisemnej lub elektronicznej – jeszcze przed wypłatą wynagrodzenia – przekazać pracodawcy informację o liczbie przepracowanych godzin. Co istotne – jeśli zlecenie przyjęte zostało przez kilka osób, ewidencjonowanie godzin pracy dotyczy każdej z nich z osobna. Obowiązkiem pracodawcy jest posiadanie dokumentacji rozliczenia godzin dla każdego z długo przechowywać karty ewidencji czasu pracy?Mimo, że ewidencja czasu pracy nie jest częścią dokumentacji, która wchodzi do akt osobowych pracownika, ani nie jest częścią dokumentacji płacowej (te przechowywać należy przez 50 lat, od momentu ustania zatrudnienia w przypadku akt osobowych oraz od dnia wytworzenia - wobec dokumentacji płacowej), powinna być ona przechowywana przez co najmniej trzy lata. Trzyletni okres wskazany został wprost w przypadku ewidencji pracy kierowców (zgodnie z art. 25. ust. 2. pkt 2. Ustawy o czasie pracy kierowców). Wskazane jest, aby przez taki okres przechowywać ją także w innych przypadkach. Głównie dlatego, że po trzech latach (od dnia powstania wymagalności) przedawnieniu ulegają roszczenia wynikające ze stosunku pracy. W przypadku sądowych sporów w tym terminie, ewidencja czasu pracy pracownika może okazać się istotnym dowodem w prowadzenie ewidencji nie tylko jest obowiązkiem pracodawcy (za jego niewypełnienie grozi kara grzywny w wysokości od 1 000 zł do 30 000 zł – zgodnie z art. 281. pkt 6. Kodeksu Pracy to wykroczenie przeciwko prawom pracownika), ale leży także w jego interesie. Gdyby doszło do sądowej sprawy, w której pracownik domaga się wypłacenia nieuregulowanego wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych – mimo że nadgodzin w rzeczywistości nie było – pracodawca, który nie posiada stosownej ewidencji, tego faktu nie udowodni.